Waarom een wielersport museum?

Iemand zei eens over een oude racefiets in zijn schuur: "Die is nog van mijn vader geweest, die heeft er best nog mooie wedstrijden op gewonnen. Daar ben ik hardstikke trots op! Jammer dat er nog zó weinig mensen zijn die zich nog wat van  mijn vader weten te herinneren..."

Dit simpele voorbeeld geeft precies het nut aan van een wielersport museum. De trots waar de man over sprak is heel logisch te noemen. Echter niemand kan getuige zijn van die trots. De man heeft, onbewust, eigenlijk de 'roem' die hij zijn vader gunde, zelf doen staken. Zijn laatste stukje tastbaarheid stond daar al jaren in het schuurtje, een heel anoniem en afgzonderd leven te leiden...

Als zijn vaders fiets nu eens in een museum gestaan zou hebben, zouden de goede man zijn naam én zijn prestaties zijn blijven voortleven, in een accommodatie en een ambiance die louter en alleen wielersport ademde.

Maar waarom zou je als nabestaande zo 'eenkenning' zijn waar het de roem van je vader, broer, zus, oom of welk familielid dan ook betreft?

Waarom foto's en andere relikwieën weg stoppen in dozen op donkere 'ver-weg-zodat-niemand-ze-meer-ziet' plekjes in huis of schuur?

Waarom ze niet eren op een statige en bovenal eervolle plaats in een heus museum? Tussen hun tijdgenoten en de huidige generatiegenoten in? Dat is toch een véél mooiere plek dan een doosje op zolder of een plekje achteraf in een schuur?

Daar waar de wereld van hun sport op een juiste wijze gepresenteerd gaat worden, vele materialen uit heden en vervlogen tijden bijeen komen te staan. Alles in een openbare ruimte waar ze bijna dagelijks (weer)  in beeld zullen zijn, tussen hun 'maten van weleer'.

Hun fietsen, waar ze ooit op reden en streden. Hun kleding die ze ooit droegen. De verhalen die daarbij horen. Alles op één centraal punt, in één geweldige collectie! Waar later zelfs hun klein- en achterkleinkinderen hun trots nog eens kunnen tonen op hun voorvaderen.

Een echt wielersport museum. Waar tijden elkaar kunnen raken en kruisen. Waar voor een ieder alles zichtbaar en tastbaar zal zijn. Waar de sfeer pure en eerlijke wielersport en wielernostalgie laat proeven...

Een plek waar (oud-) beoefenaren in ere worden gehouden. Een plek ook waar familie, vrienden en/of nabestaanden altijd 'even' heen kunnen gaan om te genieten of om 'terug te gaan in de tijd'  en op te kijken naar de nieuwe elan van de huidige generatie om de duidelijke verschillen op hun netvlies vast te leggen.

Of om 'gewoon even thuis' te zijn bij iemand waar ze van hielden of nog steeds van houden. Héél eventjes weer samensmelten met wat is geweest of (dan)  zelfs nog een beetje is...

Er is al (té) veel weggegooid. En ongetwijfeld liggen er op vele zolders en in evenzovele schuurtjes nog wielersport materialen die daar gewoon 'liggen te liggen'. Heel anaoniem en niemand die ze ziet. Zelfs de eigenaren niet!

Dat zou eigenlijk niet mogen. Daar doen we de gebruikers groot onrecht mee aan. Laat deze materialen een even grote belangstelling ondergaan als in de tijd dat ze gebruikt werden. Gun ze dat nieuwe leven in het wielersport museum. Toon ze aan anderen en laat op die manier de geschiedenis voortleven!

"In het NWM krijgt het verleden weer een toekomst...!"

Deel deze pagina